รายงานภาษาไทย

ประเทศไทยได้กลายเป็นสังคมสูงอายุมาตั้งแต่ปี 2548 แล้ว อันเป็นผลจากการที่อัตราเกิดของคนไทยลดลงอย่างมากและชีวิตของคนไทยที่ยีนยาวขึ้น สังคมไทยได้รับรู้และตระหนักถึงสถานการณ์การสูงวัยของประชากรพอสมควรแล้ว แต่สิ่งที่สังคมยังไม่ตระหนักชัดและยังได้รับข้อมูลไม่มากนักคือ ภาพสังคมสูงวัยไทยในอนาคตนับจากนี้เป็นต้นไป

จากสถานการณ์ผู้สูงอายุไทยที่มีสัดส่วนของประชากรสูงอายุเพิ่มสูงขึ้นอย่างรวดเร็วในปี พ.ศ.2553 เป็นร้อยละ 11.9 และในอีก 20 ปีข้างหน้า (พ.ศ.2573) จะเพิ่มเป็นมากกว่า 2 เท่าตัว อยู่ที่ร้อยละ 25 ซึ่งถือว่าเป็น”สังคมผู้สูงอายุ” อย่างเต็มตัวแล้ว ในขณะที่ประชากรวัยแรงงานที่เกื้อหนุนดูแลผู้สูงอายุนั้นลดลง

จากข้อมูลของรายงานสถานการณ์ที่ประมวลโดยหน่วยงานต่างๆ ทั้งหมด มีปรากฏการณ์ที่ชัดเจนมากขี้นว่าสังคมและหน่วยงานตลอดจนนโยบายรัฐบาลได้ให้ความสำคัญกับการจัดการสวัสดิการและการเตรียมการสำหรับสังคมสูงอายุเต็มรูปแบบมากขึ้น

ข้อมูลในรายงานฉบับนี้น่าจะช่วยชี้ให้เห็นความจำเป็นที่จะต้องจัดการทั้งในส่วนปัจเจก ในระดับชุมชนและที่สำคัญคือในระดับประเทศ เพื่อลดความเสี่ยงและเพิ่มความสุขให้กับผู้สูงอายุ ที่สำคัญคือ การทำให้ผู้สูงอายุเป็นทรัพยากรที่สร้างสรรค์ ไม่ใช่เป็นภาระหน้าที่ต้องให้ใครมาดูแลเป็นพิเศษ

เป้าหมายสำคัญของการพัฒนาผู้สูงอายุ คือ การทำให้ผู้สูงอายุเป็นสมาชิกที่เข้มแข็ง และมีส่วนร่วมในการพัฒนาสังคม ซึ่งจะทำได้ นอกเหนือจากการมีสุขภาพที่ดี ยังต้องมีความรู้ความสามารถ

รายงานสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย ปี 2547 โดยคณะกรรมการส่งเสริมและประสานงานผู้สูงอายุแห่งชาติ สำนักส่งเสริมและพิทักษ์ผู้สูงอายุ สำนักงานส่งเสริมสวัสดิภาพและพิทักษ์เด็ก เยาวชน ผู้ด้อยโอกาส คนพิการ และผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์