bua

ผลการศึกษา การประเมินคุณภาพของศูนย์ดูแลแบบประคับประคองในโรงพยาบาล พบว่า มาตรฐานโครงสร้างด้านอัตรากำลังเป็นตัวชี้วัดที่แทบทุกโรงพยาบาลไม่ผ่านเกณฑ์ มาตรฐานคุณภาพที่มีคะแนนสูงที่สุดคือ การเข้าถึงยา opioids รองลงมาคือเชื่อมประสานบริการและส่งต่อและการสนับสนุนผู้ดูแล สำหรับมาตรฐาน ที่มีคะแนนน้อยที่สุด คือการดูแลภาวะสูญเสีย รองลงมาคือการลดอุปสรรคการเข้าถึงบริการ นอกจากนี้ตัวชี้วัดด้านการดูแลในภาวะฉุกเฉินและการเข้าถึงแผนดูแลล่วงหน้าของผู้ป่วยยังเป็นจุดที่ต้องการการพัฒนา การประเมินเจตนคติความมั่นใจในการทำงานในทักษะต่างๆ พบว่า ระยะเวลาทำงานมากกว่า 5 ปี และการได้รับการฝึกอบรมระยะยาวหรือกลางมีความสำคัญกับความก้าวหน้าทางวิชาชีพและความมั่นใจในการทำงานสูงเพราะเป็นทักษะเฉพาะที่ต้องได้รับการฝึกฝน หัวข้อที่บุคลากรมีความมั่นใจมากที่สุด คือความเข้าใจเกี่ยวกับการดูแลประคับประคอง สามารถอธิบายหลักการการดูแลประคับประคองและคัดกรองผู้ป่วยที่จะได้รับประโยชน์จากการดูแลและสิ่งที่ต้องการเรียนรู้เพิ่ม คือ การดูแลผู้ป่วยกลุ่มเฉพาะที่เป็นเด็กและตอบสนองความต้องการของผู้ป่วยและครอบครัวได้อย่างเหมาะสม ทักษะการดูแลแผลแบบเฉพาะ และการจัดการในภาวะวิกฤตและการบริหารยาและให้บริการ 24 ชั่วโมง การศึกษาเชิงคุณภาพ พบว่า การเป็นขั้วตรงข้ามทางความคิดกับการดูแลกระแสหลักซึ่งคือการรักษาตัวโรค (curative treatment) ส่งผลต่อการทำงานร่วมกันระหว่างทีมเจ้าของไข้และทีมดูแลแบบประคับประคอง เพราะการดูแลแบบประคับประคองเป็นการเปิดพื้นที่ทางสังคมให้ผู้ป่วยและญาติได้มีตัวตนในการจัดการความเจ็บป่วยของตนเองแตกต่างจากการเข้าไปจัดการความเจ็บป่วยของผู้ป่วยอย่างสมบูรณ์ สิ่งสำคัญที่ขับเคลื่อนงานคือ การทำงานเชิงเครือข่ายที่ทำให้การดำเนินงานไร้รอยต่อ เชื่อมโยงคนทำงาน พึ่งพาทรัพยากร แลกเปลี่ยนเรียนรู้ภายใต้สภาวะความขาดแคลนโดยโรงพยาบาลแม่ข่ายเป็นกุญแจสำคัญในการสร้างองค์ความรู้ในการทำงานทั้ง hard skills และ soft skills อีกทั้งการประเมินคุณภาพการบริการยังเป็นสิ่งที่คนทำงานให้ความสำคัญ สะท้อนให้เห็นว่าคนทำงานด้านดูแลแบบประคับประคองไม่ได้หยุดนิ่งที่จะเรียนรู้และพัฒนา  แม้คนทำงานด้านการดูแลประคับประคองจะมีทัศนคติที่ดีต่อการทำงานเพียงใด แต่การไม่ได้รับการสนับสนุนทั้งด้านความก้าวหน้าทางวิชาชีพและการทำงาน การถูกละเลยจากองค์กรก็ส่งผลต่อสภาพจิตใจของคนทำงานอย่างสูง เป็นความเสี่ยงในการสูญเสียบุคลากรขององค์กร ข้อเสนอแนะ  การจัดโครงสร้างศูนย์การดูแลประคับประคอง จะส่งผลให้เกิดการจัดสรรทรัพยากรคน เงิน […]

ญาติผู้ดูแลให้การดูแลผู้ป่วยระยะท้ายและผู้สูงอายุระยะท้ายที่บ้าน ประกอบด้วย 1) การดูแลด้านร่างกาย 2) การดูแลเรื่องการับประทานยา 3) การดูแลด้านจิตใจ 4) การนำผู้ป่วยส่งโรงพยาบาลในภาวะฉุกเฉิน 5) การดูแลความสุขสบายตามความเชื่อ ปัญหาและอุปสรรคในการดูแลระยะท้ายและผู้สูงอายุที่บ้าน สรุปได้ 2 ประเด็นได้แก่ 1) ความไม่มั่นใจในการดูแลผู้ป่วยที่บ้าน และ 2) ค่าใช้จ่ายในครอบครัวสำหรับความต้องการการสนับสนุน ประกอบด้วย 1) การสนับสนุนด้านค่าใช้จ่าย 2) ต้องการได้รับการรักษาที่ดีที่สุด 3) การจัดบริการที่สะดวกและรวดเร็ว 4) การได้รับคำปรึกษาตลอด 24 ชั่วโมง 5) การดูแลอย่างต่อเนื่อง 6) การได้รับข้อมูลเกี่ยวกับโรคและแผนการรักษา 7) คนดูแลสลับเปลี่ยนระหว่างไปทำงาน และ 8) สิ่งสนับสนุนอุปกรณ์ทางการแพทย์ในการช่วยเหลือผู้ป่วย ผลการศึกษาครั้งนี้ชี้ให้เห็นว่า ควรมีการพัฒนาระบบการดูแลแบบประคับประคองอย่างต่อเนื่องและการดูแลหลังการสูญเสียในชุมชน รวมทั้งการพัฒนาศักยภาพของผู้ดูแลในการดูแลผู้ป่วยระยะท้ายที่บ้านและการช่วยเหลือสนับสนุนทางสังคมและเศรษฐกิจ จะช่วยให้ญาติสามารถให้การดูแลผู้ป่วยที่บ้านอย่างต่อเนื่อง    

การทำงานแบบประคับประคองโดยใช้ชุมชนเป็นฐาน ของระบบสุขภาพอำเภอดำเนินการในประเด็น 1) การเตรียมกำลังคนด้านสุขภาพเกี่ยวกับบริการแบบประคับประคองในโรงพยาบาลชุมชน 2) การสื่อสารของทีมสุขภาพที่ทำงานเกี่ยวกับบริการแบบประคับประคองในระบบสุขภาพอำเภอ 3) การอบรมอาสาสมัครในชุมชน 4) ระบบการทำงานบริการแบบประคับประคองตามบริบทของพื้นที่ (การค้นหาผู้ที่ต้องการบริการแบบประคับประคองในชุมชน การประเมิน การวางแผน การนำแผนไปปฏิบัติ และการประเมินผล) 5) การทำงานของบริการแบบประคับประคองกับกองทุนการดูแลผู้ป่วยระยะยาวในพื้นที่ 6) การบริหารจัดการยากลุ่ม opioid 7) การบริหารอุปกรณ์ และ 8) การดูหลังเสียชีวิต ข้อเสนอแนะในการจัดบริการแบบประคับประคองในชุมชน โดยควรมีการค้นหาผู้ที่ต้องการบริการแบบประคับประคองในชุมชนของอาสาสมัครภาคประชาชนที่ได้รับการอบรม มีแนวปฏิบัติที่ชัดเจนของการทำงานร่วมกับภาคท้องถิ่น ภาคสาธารณสุข และภาคประชาชน เพื่อให้ประชาชนเข้าถึงบริการแบบประคับประคองได้ตั้งแต่ในระยะแรก  

โครงการ การทบทวน สังเคราะห์ และจัดทำข้อเสนอยุทธศาสตร์การขับเคลื่อนงานผู้สูงอายุไทยมีข้อเสนอเชิงยุทธศาสตร์ที่สำคัญ อาทิ เร่งรัดการเตรียมการเพื่อสูงวัยในประชากรก่อนวัยสูงอายุ บูรณาการความร่วมมือเพื่อช่วยให้ผู้สูงอายุกลุ่มเฉพาะ ปรับปรุงและติดตามและประเมินผลภายใต้สถานการณ์ที่มีหลายแผน ปรับปรุงแนวทางการจัดทำแผนงานบูรณาการให้เป็นแผนร่มใหญ่ สังคายนาขอบเขตของบทบาทหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นด้านงานผู้สูงอายุ เสริมพลังให้กับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ยังขาดศักยภาพ นำแนวคิด “สูงวัยในถิ่นเดิม” หรือ Ageing in Place เป็นหลักการพื้นฐานในการจัดทำแผนผู้สูงอายุในระดับพื้นที่ ผลิตชุดองค์ความรู้เพื่อผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ฐานข้อมูลและองค์ความรู้ใหม่มีความสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเด็น การศึกษาเชิงสถาบันที่เกี่ยวเนื่องกับพฤติกรรมของหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับการขับเคลื่อนงานผู้สูงอายุและโอกาสการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมระดับสถาบัน ทัศนคติของประชาชนในเรื่องของ Social Justice (Universal VS. Targeting) กับการมีส่วนร่วมในการสร้างระบบการคุ้มครองทางสังคมเพื่อรองรับการใช้ชิวิตยามชราภาพ แหล่งที่มาของเงินเพื่อรองรับสังคมสูงวัย การขับเคลื่อนงานผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเชิงระบบและปฏิสัมพันธ์กับการบริหารราชการส่วนกลางและส่วนภูมิภาค    

ระบบที่ให้บริการดูแลผู้ป่วยระยะกลางในปัจจุบันยังมีปัญหาในการดำเนินงาน ในทุกหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้สามารถสรุปข้อเสนอแนะเชิงนโยบายสำหรับการดูแลผู้ป่วยระยะกลางในภาพรวม ในเรื่อง ระบบการชดเชยค่าบริการการดูแลผู้ป่วยระยะกลาง การสนับสนุนให้ภาคเอกชนเข้าร่วมให้บริการ การพัฒนาระบบการส่งต่อ และการประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนรับรู้สิทธิ์ในการได้รับการดูแลระยะกลาง การขยายบริการนี้ไปสู่สิทธิการรักษาพยาบาลอื่นๆ