ประชากรผู้สูงอายุในประเทศไทยอายุ 60 ปีขึ้นไปทุกคน ยกเว้นผู้ได้รับสวัสดิการหรือสิทธิประโยชน์อื่นๆ จากรัฐ รัฐวิสาหกิจ หรือองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จะต้องได้รับเบี้ยยังชีพทุกคน ซึ่งตามหลักแล้วเบี้ยยังชีพควรเป็นบำนาญขั้นพื้นฐานสำหรับผู้สูงอายุทุกคน
วัตถุประสงค์ และเป้าหมายในการจัดทำรายงานชิ้นนี้ก็เพื่อทบทวนวรรณกรรมของไทยและต่างประเทศ ในด้านรูปแบบนโยบายบำเหน็จบำนาญ และกลไกการบูรณาการและการกำหนดนโยบายระบบบำเหน็จบำนาญในต่างประเทศและศึกษากลไกที่จะสามารถทำให้ระบบบำเหน็จบำนาญของประเทศมีความสอดคล้องกัน
รายงานวิจัยชิ้นนี้มีวัตถุประสงค์ในการจัดทำเพื่อศึกษาบำนาญพื้นฐานจากแง่มุมต่างๆ ได้แก่ ความหมายและแนวคิดพื้นฐาน วิธีการกำหนดจำนวนเงิน แหล่งที่มาของเงิน และผลกระทบของบำนาญพื้นฐาน โดย รศ.ดร.วรเวศม์ สุวรรณระดา, 2558
ในปี 2556 ประเทศไทยมีประชากรอายุ 60 ปีขึ้นไป 8,734,101 คน คิดเป็นเกือบร้อยละ 14 จากประชากรทั้งประเทศในปีเดียวกัน 64,785,909 คน นั่นหมายความว่าประเทศไทยจะต้องวางแผนในการรับมือ
เวทีนโยบายสาธารณะ หนุนตั้ง “คณะกรรมการนโยบายบำนาญแห่งชาติ” หวังดูแลผู้สูงอายุไทย แนะประชาชนเร่งวางแผนการออมเงิน อย่ารอความช่วยเหลือจากรัฐ
