โครงการนำร่องเครือข่ายพัฒนารูปแบบการจ้างแรงงานสูงวัยในสถานประกอบการ ได้ตั้งเป้าหมายสถานประกอบการไว้ 15 แห่ง ระยะเวลาดำเนินงาน 1 ปี โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อการพัฒนารูปแบบการจ้างงานใหม่ของแรงงานสูงวัยกลุ่ม 55 ปี และ 60 ปี เพื่อเสนอต่อหน่วยงานที่เกี่ยวข้องนำไปประยุกต์ใช้ต่อไป
ภาครัฐและเอกชน ร่วมเป็นเครือข่ายภาคีในการขับเคลื่อน การจ้างงานผู้สูงอายุและได้ร่วมเป็นเจ้าภาพจัดเวทีสัมมนาในหัวข้อ“แรงงานสูงวัย ลมหายใจของอนาคต”เพื่อการขยายแนวความคิดในการขับเคลื่อนมาตรการต่างๆ ในการส่งเสริมการจ้างงานผู้สูงอายุอย่างเป็นเอกภาพอันเป็นความท้าทายใหม่ของสังคมไทยในอนาคต
กรอบแนวคิดการจ้างงานผู้สูงอายุจัดทำขึ้นโดย รศ.ดร.ศุภชัย ศรีสุชาติ คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ โดยมีรายละเอียดเนื้อหาเกี่ยวกับปัจจัยร่วมที่ทำให้การจ้างงานแรงงานสูงวัยเกิดขึ้นในสถานประกอบการ
ปัจจุบันประเทศไทยมีสัดส่วนประชากรสูงอายุมากขึ้นเรื่อยๆ และเป็นสังคมสูงอายุแล้วแถมเป็นประเทศที่แก่เร็วมากๆ คือสัดส่วนผู้สูงอายุเพื่มขึ้นอย่างมาก พูดง่ายๆ คือประเทศไทยจะใช้จ่ายเพื่อนสุขภาพเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเป็นสังคมสูงอายุ ทำให้เกิดความวิตกกังวล มองผู้สูงอายุเป็นภาระสังคม ยิ่งเมื่อไทยมีระบบหลักประกันสุขภาพที่ใช้เงินภาษีเป็นแหล่งทรัพยากรหลักยิ่งวิตกกังวลว่าจะต้องถังแตก แย่ๆ ถ้าไม่รีบปรับระบบ อย่างไรก็ดีหากได้เห็นข้อมูล และความรู้จากวิจัยทั้งในแง่ชีววิทยา และเชิงระบบ อาจทำให้ได้สติกลับมาคิดใหม่ เลิกวิตกกังวล แต่เกิดปัญญาเห็นทางออก ซึ่งมีข้อเท็จจริงอย่างน้อย 3 ประการที่ควรเข้าใจเสียใหม่ เพื่อนำมาปรับใช้ในการสร้างระบบสุขภาพรองรับสังคมสูงอายุ
ประชากรผู้สูงอายุในประเทศไทยอายุ 60 ปีขึ้นไปทุกคน ยกเว้นผู้ได้รับสวัสดิการหรือสิทธิประโยชน์อื่นๆ จากรัฐ รัฐวิสาหกิจ หรือองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จะต้องได้รับเบี้ยยังชีพทุกคน ซึ่งตามหลักแล้วเบี้ยยังชีพควรเป็นบำนาญขั้นพื้นฐานสำหรับผู้สูงอายุทุกคน
หลักประกันที่สำคัญคือ การมีระบบบริการที่สามารถรองรับความต้องการของประชาชนได้ทั้งการส่งเสริม การป้องกัน การรักษาและการฟื้นฟูสมรรถภาพ รวมทั้งการดูแลระยะเฉียบพลันและเรื้อรัง นอกจากนี้ หลักประกันที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งคือ ผู้ดูแล
หากจะขยายอายุการทำงานของประกันสังคม จาก 55 ปี เป็น 60 ปี สังคม ผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง หรือผู้ได้รับผลกระทบ มีความเห็นอย่างไร จะได้ประโยชน์หรือเสียประโยชน์อย่างไรบ้าง ทั้งนี้ เพื่อทราบแนวโน้มว่า นโยบายสาธารณะในอนาคตเกี่ยวกับเรื่องการขยายอายุเกษียณควรจะเป็นอย่างไร
เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงทางโครงสร้างประชากร ประกอบกับการเปลี่ยนแปลงทางด้านผลิตภาพของประเทศ จะมีผลกระทบเกิดขึ้นอย่างไร และมุมมองของนักวิชาการต่อการขยายอายุการทำงานในภาคอุตสาหกรรมจะเป็นอย่างไร
ด้วยตระหนักว่าผู้สูงอายุเป็นทุนทางปัญญาที่มีคุณค่า พึงที่สังคมจะร่วมกันสร้างคุณค่าของการเป็นผู้สูงอายุ จึงต้องอาศัยกระบวนการสร้างความรู้ ความเข้าใจ ความตระหนักรู้ และจิตสำนึกของสังคม เพื่อสื่อสารในสังคมอย่างกว้างขวาง
