รายงานวิชาการ และผลงานวิจัย

รศ.ดร.สันติ ถิรพัฒน์และคณะ สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์ ได้ทำการศึกษาในโครงการวิจัยย่อยที่1 การจัดการทรัพย์สินทางเลือกสำหรับผู้สูงอายุไทย ภายใต้แผนงานวิจัยการศึกษาการจัดการทรัพย์สินสำหรับผู้สูงอายุไทย ซึ่งได้รับทุนสนับสนุนการวิจัย จากสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และสำนักงานการวิจัยแห่งชาติ ได้เสนอแนะให้มีการ “ส่งเสริมการใช้กลไกทางด้านตลาดการเงิน” ที่มีอยู่ให้สามารถทำงานได้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ในการช่วยเหลือผู้สูงอายุ มากกว่านโยบายที่ภาครัฐจะเข้าไปดำเนินการเองทั้งหมด

แม้ว่าที่ผ่านมาจะมีข่าวคราวเกี่ยวกับผู้สูงอายุที่ถูกฉ้อโกงทรัพย์สินโดยลูกหลานอยู่เสมอๆ แต่ผลการสอบถามความคิดเห็นของผู้สูงอายุ จำนวน 1,091 คน ซึ่งมีช่วงอายุระหว่าง 55 – 70 ปี ใน 6 พื้นที่ ประกอบด้วย กรุงเทพฯและปริมณฑล จังหวัดราชบุรี พะเยา อุบลราชธานี ตราด และนครศรีธรรมราช พบว่าลูกหลาน ยังเป็นกลุ่มคนที่ผู้สูงอายุให้ความไว้วางใจมากที่สุด รองลงมาจาก คู่สมรส หรือ คู่ชีวิต

ผู้สูงวัยหลายคน ได้วางแผนเตรียมตัวที่จะใช้ชีวิตในบั้นปลายอย่างมีคุณภาพ ด้วยการเก็บหอมรอมริบตั้งแต่เมื่อตอนอยู่ในวัยทำงานงานวิจัยของ รศ.ดร.สันติ ถิรพัฒน์และคณะ สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์ พบว่าผู้สูงอายุ ส่วนใหญ่สะสมทรัพย์สินไว้ 3 ประเภทคือ 1. อสังหาริมทรัพย์ที่ใช้อยู่อาศัย 2.ทรัพย์สินที่มีสภาพคล่องภายในบ้าน ได้แก่ เงินสด ทองคำ พระเครื่อง เครื่องประดับมีค่า และ3.เงินฝากกับธนาคาร สถาบันการเงิน สหกรณ์ กองทุนหมู่บ้าน กลุ่มออมทรัพย์ หรือองค์กรรับฝากเงินอื่นๆ

การจัดการทรัพย์สินของผู้สูงอายุเป็นเรื่องที่สำคัญ ไม่น้อยไปกว่าเรื่องสุขภาวะ การรักษาพยาบาล หรือการถูกละเมิดสิทธิและความรุนแรงต่อผู้สูงอายุโดยกระบวนการในการจัดการทรัพย์สินผู้สูงอายุไม่ได้มีเพียงแค่การหารายได้และการออมให้เพียงพอ ซึ่งถือเป็นขั้นตอนของการสะสมทรัพย์สินเท่านั้น แต่ยังมีขั้นตอนของการใช้ทรัพย์สิน ซึ่งหมายรวมถึงการพิทักษ์รักษาและบริหารจัดการทรัพย์สินที่สะสมมาได้ให้สามารถรับประโยชน์สูงสุดจากทรัพย์สินนั้นๆ

โครงการวิจัยย่อยที่ 1 การจัดการทรัพย์สินทางเลือกสำหรับผู้สูงอายุไทย ภายใต้แผนงานวิจัยการศึกษาการจัดการทรัพย์สินสำหรับผู้สูงอายุไทย โดยรศ.ดร.สันติ ถิรพัฒน์และคณะ ซึ่งได้รับทุนสนับสนุนการวิจัยโดยมูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และสำนักงานการวิจัยแห่งชาติ ได้ทำการสำรวจกลุ่มตัวอย่างผู้สูงอายุจำนวน 1,091 ตัวอย่าง ช่วงอายุระหว่าง 55-70 ปี แยกตาม 6 พื้นที่ คือ กรุงเทพฯและปริมณฑล จังหวัดราชบุรี จังหวัดพะเยา จังหวัดอุบลราชธานี จังหวัดตราด และจังหวัดนครศรีธรรมราช

ด้วยภาวะที่เสื่อมถอยของสภาพร่างกาย รวมถึงปัญหาทางสุขภาพ ทั้งการมองเห็นไม่ชัดเจน การกลั้นปัสสาวะไม่ได้ ข้อจำกัดในการนั่งยอง-เดิน การไม่สามารถเดินคนเดียว หรืออยู่ในภาวะพึ่งพิงต้องมีผู้ดูแล ทำให้ผู้สูงอายุมีความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มมากกว่าทุกช่วงวัย

อัตราการเสียชีวิตจากการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุสูงกว่าทุกกลุ่มอายุกว่า 3 เท่าอีกทั้งยังส่งผลต่อการใช้ชีวิตให้ผู้สูงอายุและครอบครัวต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการรักษาทั้งทางตรงและทางอ้อม ด้วยเหตุนี้รศ.จิราพร เกศพิชญวัฒนา และดร.ภัทรพร คงบุญ คณะพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้ศึกษานโยบายและการดำเนินงานการป้องกันการหกล้มในผู้สูงอายุในประเทศไทย โดยได้รับการสนับสนุนการวิจัยจากมูนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.) และสำนักงานการวิจัยแห่งชาติ(วช.)

โดยเฉลี่ยผู้สูงอายุไทยเสียชีวิตจากการหกล้มประมาณ 3 คนต่อวัน และอัตราการเสียชีวิตจากการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุสูงกว่าทุกกลุ่มอายุถึง 3 เท่าและมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะกลุ่มอายุ 80 ปีขึ้นไป ซึ่งจากการคาดการณ์ระหว่างปี 2560 – 2564 จะมีผู้สูงอายุพลัดตกหกล้มถึง 5.5 ล้านคนต่อปีทีเดียว