สถานการณ์การแพร่ระบาดของโควิด-19 ทำให้วิถีชีวิตของคนต้องเปลี่ยนแปลงไป ใช้ชีวิตแบบ “New Normal” รักษาระยะห่างระหว่างกัน ทำให้ผู้สูงอายุส่วนใหญ่ต้องอยู่บ้าน งดพบปะทางสังคม เพื่อไม่ให้มีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อการที่ไม่พบเจอใคร อาจทำให้ผู้สูงอายุบางคนตัดสินใจเลิกใส่ฟันปลอม ซึ่งการที่ไม่ได้ใส่ฟันปลอมนานๆอาจส่งผลให้ฟันแท้เคลื่อนที่ และทำให้ฟันปลอมที่ใส่อยู่นั้น ไม่พอดีกับช่องปากอีกต่อไป
ผลการศึกษาวิเคราะห์รูปแบบการทำงานจริงและผลิตภาพการทำงานของผู้สูงอายุตามในบริษัทเอกชน12 แห่ง ที่ได้ทำ MOU กับกระทรวงแรงงาน เพื่อวิเคราะห์ ความคุ้มค่าในการจ้างงานผู้สูงอายุเปรียบเทียบกับแรงงานวัยอื่นในลักษณะงานเดียวกัน พบว่า แม้ว่าภาคเอกชน จะรู้สึกคุ้มค่ากับการจ้างงาน “ผู้สูงอายุ”
หนึ่งในทางออกทีจะตอบโจทย์ปมปัญหานี้ คือการจ้างงานผู้สูงอายุ ซึ่งนอกจากจะช่วยให้ผู้สูงอายุมีรายได้หลังเกษียณที่เพียงพอแล้ว ยังบรรเทาภาระงบประมาณภาครัฐ ด้านสวัสดิการชราภาพในระยะยาว และเป็นการแก้ปัญหาขาดแคลนแรงงานในบางวิชาชีพอีกด้วย
นพ.สกานต์ ยังย้ำว่า หลังฉีดวัคซีนแล้ว ก็อย่าเข้าใจผิดว่าฉีดวัคซีนแล้วจะไม่ติดเชื้อ เพราะในความเป็นจริงวัคซีนสามารถป้องกันการติดเชื้อได้ 50 – 60% แต่จะสามารถลดความรุนแรงได้เยอะมาก ดังนั้นต่อให้ฉีดวัคซีนแล้ว การ์ดก็อย่าตก เพราะไม่เช่นนั้นจะกลายเป็นพาหะนำเชื้อไปติดผู้อื่นได้ โดยเฉพาะผู้สูงอายุในบ้าน
แม้จำนวนการติดเชื้อโควิด-19 จะน้อยกว่ากลุ่มในช่วงวัยอื่น แต่ทว่าอัตราการเสียชีวิตจากโควิด-19 ของกลุ่มผู้สูงวัยกล้บมีจำนวนมากกว่ากลุ่มอื่น โดยมีสัดส่วนเกือบครึ่งหนึ่งของผู้เสียชีวิตทั้งหมด
ด้วยภาวะที่เสื่อมถอยของสภาพร่างกาย รวมถึงปัญหาทางสุขภาพ ทั้งการมองเห็นไม่ชัดเจน การกลั้นปัสสาวะไม่ได้ ข้อจำกัดในการนั่งยอง-เดิน การไม่สามารถเดินคนเดียว หรืออยู่ในภาวะพึ่งพิงต้องมีผู้ดูแล ทำให้ผู้สูงอายุมีความเสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้มมากกว่าทุกช่วงวัย
อัตราการเสียชีวิตจากการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุสูงกว่าทุกกลุ่มอายุกว่า 3 เท่าอีกทั้งยังส่งผลต่อการใช้ชีวิตให้ผู้สูงอายุและครอบครัวต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในการรักษาทั้งทางตรงและทางอ้อม ด้วยเหตุนี้รศ.จิราพร เกศพิชญวัฒนา และดร.ภัทรพร คงบุญ คณะพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้ศึกษานโยบายและการดำเนินงานการป้องกันการหกล้มในผู้สูงอายุในประเทศไทย โดยได้รับการสนับสนุนการวิจัยจากมูนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย (มส.ผส.) และสำนักงานการวิจัยแห่งชาติ(วช.)
โดยเฉลี่ยผู้สูงอายุไทยเสียชีวิตจากการหกล้มประมาณ 3 คนต่อวัน และอัตราการเสียชีวิตจากการพลัดตกหกล้มในผู้สูงอายุสูงกว่าทุกกลุ่มอายุถึง 3 เท่าและมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องโดยเฉพาะกลุ่มอายุ 80 ปีขึ้นไป ซึ่งจากการคาดการณ์ระหว่างปี 2560 – 2564 จะมีผู้สูงอายุพลัดตกหกล้มถึง 5.5 ล้านคนต่อปีทีเดียว
การที่ประเทศไทยกําลังเปลี่ยนผ่านเข้าสู่สังคมสูงอายุโดยสมบูรณ์ จําเป็นต้องเตรียมความพร้อมและพัฒนาระบบต่างๆ เพื่อรองรับสังคมสูงอายุในทุกมิติ โดยเฉพาะระบบสุขภาพที่จะมีผลกระทบกับผู้สูงอายุโดยตรง ซึ่งการปรับกลไกการให้บริการสาธารณสุขและการคลังด้านสุขภาพจําเป็นต้องสอดรับกับความต้องการ และเกิดผลลัพธ์ด้านสุขภาพกับผู้สูงอายุให้มากที่สุด
